HorsUs interview: Voltigepaard Wiseguy, alles vanuit de basis

Koen Akkerman is ons eigen HorsUs Boegbeeld voltige. Wiseguy (v. Femmingh) is het paard waarmee hij en zijn vriendin Diede Pierik trainen. De grote zevenjarige ruin is nu op zijn beurt in training. Bij Christel Vermeulen, een dressuuramazone. Zij begon al jong met rijden en het 'paardrijvirus' is bij haar nog lang niet uitgewerkt.

"Vanaf mijn achtste wilde ik niets liever dan elke dag na school naar de manege. Daar heb ik de eerste rijervaringen opgedaan. Een paar jaar later kreeg ik mijn eerste pony en vanaf dat moment heb ik pas echt leren rijden", vertelt Chistel.

Ransey, een snelle en temperamentvolle Newforestpony van 1,36 meter bleef niet lang alleen. "Al gauw kwamen er meerdere pony’s, want nu had ik ook mijn familie met 'het virus' aangestoken", lacht Christel. "Bijna elk weekend waren wij met het hele gezin op concoursen te vinden. Iedereen was altijd hartstikke fanatiek. En dat moet ook wel, want je moet er veel in investeren. Zonder mijn ouders was dat ook nooit mogelijk geweest."

Van pony's naar paarden...
Als Christel de nodige ervaring heeft opgedaan, begint ze met het inrijden, doorrijden en uitbrengen op de wedstrijd van pony's. Christel: "Dat was niet altijd even makkelijk, ze waren niet allemaal zo braaf als Ransey." Maar Christel heeft er plezier in. Als ze op haar achttiende stopt met de pony's, gaat ze door met het dressuurmatig rijden van paarden voor andere mensen. Het wordt ook haar werk: ze komt als groom op een bekende hengstenstoeterij terecht. 



...en van paarden naar Wiseguy
Enige tijd geleden kwam de vraag van familie Pierik of Christel hun voltigepaard Wiseguy dressuurmatig wilde trainen. Koen en Diede voltigeren met Wiseguy en hij wordt gelongeerd door Diedes moeder Rian. Maar dressuur is naast voltige een mooie afwisseling voor het paard en levert een goede bijdrage aan zijn lichaam en conditie.

"Ik wist eigenlijk heel weinig van wat er allemaal gaande was in de wereld van voltige", bekent Christel. "In een korte tijd heb ik mijn kennis een beetje bijgespijkerd, mede door alle enthousiaste verhalen van Rian, Diede en Koen, die alle drie erg ambitieus en ook succesvol zijn met Wiseguy."

Voltige en dressuur
Voltigepaarden worden normaal gesproken twee keer in de week getraind. Ze werken hard en lopen voornamelijk in een volte, vaak op dezelfde hand. Vanzelfsprekend worden ze op deze hand ook sterker. De dressuur biedt daarom een goede afwisseling.

"Als ik met Wiseguy ga trainen, stap ik eerst zeker 15 tot 20 minuten goed los. Ik laat hem goed voorwaarts stappen, en lekker ontspannen naar beneden en door de rug lopen. De stap is een van zijn sterkste kanten. Alleen vanuit deze basis kan ik een goede draf rijden", legt Christel uit. "Dit doe ik op dezelfde manier als in stap. Goed voorwaarts en ik zorg dat hij goed aan het been is."

Om te zorgen dat Wiseguy ook op rechte lijnen goed in balans is en op eigen benen loopt, rijdt Christel veel op de tweede hoefslag. Tijdens de voltigetraining loopt Wiseguy namelijk een groot deel van de tijd op een volte en weinig rechtuit. "Dit probeer ik in de loswerkoefeningen voornamelijk mee te nemen." Daarnaast zorgt Christel ervoor dat de stap en draf goed worden getraind, want tijdens de voltigetraining galoppeert Wiseguy veel.

Door op tijd een keer van hand te veranderen en –heel belangrijk- veel tempowisselingen in alle drie de gangen te rijden, houdt Christel de grote viervoeter bij de les. "Zo blijft hij scherp en wordt hij sterker, vooral als je hem bij elkaar houdt en voorkomt dat hij 'uit elkaar valt' tijdens het terugrijden."

Hard werken, maar met resultaat
"Als Wiseguy goed is losgewerkt en opgewarmd, kan ik hem iets hoger oppakken. Ik probeer hem dan hoger, maar toch diep genoeg in de hals te rijden zodat ook zijn lagere halsspieren, maar vooral zijn achterhand getraind worden. Het is belangrijk dat zijn achterhand er goed onderkomt. Dat is een punt waar ik hard aan moet werken, maar wat uiteindelijk wel resultaat oplevert. Het is een moeilijke opgave voor hem, omdat het zo’n groot paard is en daarnaast ook nog een aardige lengte in zijn lichaam heeft. Toch komt op deze manier komt de kwaliteit van zijn lopen er op een spectaculaire manier uit. Dan kan hij echt gaan marcheren," glundert Christel.

"Het streven is om nu elke keer de kleine stukjes die ik er nu uit kan rijden aan elkaar te kunnen knopen als één geheel. En van hieruit gaan we weer verder. De bedoeling is dat ik op korte termijn dressuurwedstrijden met hem ga starten. Hij vind de training soms wel moeilijk, maar hij werkt altijd keihard voor je. Hij doet echt altijd zijn best."

Deugden en ondeugden
"Dit paard heeft lange en sterke benen", vertelt Christel. "Ik vind het altijd heerlijk om hem een paar passen uit te strekken, vooral in draf. Die kracht en strekking in zijn lichaam vind ik echt geweldig. Hij pakt dan echt goed aan."

Hoewel Wiseguy een harde werker is, blijft hij ook gewoon paard. Met zijn eigen trucjes om eens onder dat werk uit te komen. "Soms is hij zelfs wel een beetje ondeugend," glimlacht Christel. "Dan ziet hij zogezegd spoken. Altijd in dezelfde hoek. En dan kan hij vliegensvlug omdraaien en wegrennen. Nou moet ik zeggen dat hij dat de laatste tijd niet meer doet, omdat ik hem voor ben. Maar hij heeft me toch wel een aantal keren echt verrast. In die zin zijn we wel aan elkaar gewaagd, we dagen elkaar uit, maar blijven altijd eerlijk. En eenmaal aan het werk doet hij alles voor je."

Terug naar voltige
Over Wiseguy en voltige zegt Christel: "typerend vind ik dat hij tijdens het voltigeren nooit een stap verkeerd zal zetten. Het lijkt alsof hij dan voorzichtiger is. Alsof hij weet dat de voltigeurs tijdens sommige oefeningen kwetsbaarder zijn."

Al met al heeft Wiseguy een hard van goud en is uitstekend geschikt voor zijn taak.
"We hebben er met zijn allen heel veel plezier in en minstens zo belangrijk: Wiseguy heeft er ook plezier in. Hij is altijd vrolijk als hij weer mee mag naar de manege in Odiliapeel voor de training. En hij vindt het hartstikke gezellig om op de wasplaats tussen de andere paarden te staan, want hij is supersociaal."

"Dit maakt de paardensport in wat voor vorm dan ook zo mooi. Dat je op een eerlijke en fijne manier met je paard omgaat en hij je daar eigenlijk zoveel voor teruggeeft", besluit Christel.
"Ik ben de familie Pierik dan ook heel dankbaar dat zij het mogelijk maken voor mij om met dit heerlijke paard te mogen trainen. Hopelijk hebben we nog veel succesvolle jaren voor de boeg!"

(Bron: HorsUs Redactie)