Diepte-interview: Van blessureleed naar triomf: wonderen bestaan nog
Gepubliceerd op 30 november 2009Dat Marion Machielse Treasure nu weer heeft kunnen starten in het ZZ-licht, mag eigenlijk een wonder heten. Zo'n tweeëneenhalf jaar geleden raakte hij geblesseerd, zwaar geblesseerd. De kans op herstel was maar klein. Dit is het verhaal van een paard met karakter, een ruiter met gevoel en een speciale behandelmethode.
Het is juli 2007. Marion Machielse is voor de eerste keer ZZ-licht gestart met haar paard Treasure (Negro x Bredero) en ze reed meteen winst. Daags erna is hij kreupel op zijn achterbeen, flink kreupel. Hij is uitgegleden op de stenen. Dit is het begin van een lange weg terug.
Marion: "We hebben meteen de kliniek in Utrecht gebeld en het bleek zijn meniscus te zijn. Die leek licht ontstoken, maar er was niet zo heel veel te zien. Treasure kreeg boxrust voorgeschreven en zijn knie werd ingespoten met cortisonen. Na een rustperiode van een maand of drie heb ik de training weer opgepakt, rustig aan begonnen, weer eens een keertje Z2 gestart en daarna weer hartstikke kreupel op hetzelfde been."
Op 21 april 2008 wordt er een kijkoperatie uitgevoerd en daarbij blijkt dat de meniscus gescheurd en zwaar ontstoken is. Ernstig letsel dus. Stefan Cokelaere, een Belgische paardenarts die verbonden is aan de kliniek Paard van de faculteit Diergeneeskunde te Utrecht, geeft Treasure 25% kans op herstel wanneer hij behandeld wordt volgens een op dat moment nog relatief nieuwe methode: IRAP/ACS. Hierbij wordt er bloed afgenomen van het paard, waaruit vervolgens groeifactoren worden gehaald. Het serum met groeifactoren wordt verdeeld over vijf tot zes spuitjes, die met een interval van ongeveer 7-10 dagen worden ingespoten in het aangedane gewricht. De groeifactoren zorgen ervoor dat het proces van de gewrichtsontsteking wordt geremd, met als gevolg dat de ontsteking vermindert en het paard minder kreupel gaat lopen. IRAP/ACS is overigens niet hetzelfde als de zogenoemde stamcelmethode, waarbij stamcellen met of zonder groeifactoren worden ingespoten. Stefan Cokelaere: "IRAP/ACS was al een redelijk bekende behandeling, maar wel een van de nieuwere. De behandeling wordt vaak toegepast in Duitsland, Zweden en de Verenigde Staten."
De behandeling was en is nog steeds niet heel gebruikelijk, hoewel hij wel vaker wordt toegepast door paardenartsen die sportpaarden behandelen en met goede resultaten.
Marion: "Op advies van Stefan zijn we naar België gegaan, naar een kliniek die al de nodige ervaring had met de behandeling. In België heeft Treasure de eerste spuit gekregen. We hebben de andere spuiten opgehaald en de behandeling is hier in Nederland voortgezet door Stefan Cokelaere."
In België zijn op dat moment al goede resultaten behaald met IRAP/ACS. Zo is een topspringpaard behandeld, dat nu weer in de top meespringt. Desondanks is de kans op succes bij Treasure klein. Dit ligt aan de aard van het letsel en de tijd die is verstreken voordat er met de behandeling wordt begonnen. "Eigenlijk was het allemaal niet erg hoopvol, maar het is uiteindelijk toch zeer hoopvol verlopen," zegt Marion als ze op de voorbije periode terugblikt.
Tijdens en na de behandeling heeft Treasure absolute boxrust. Na drie maanden begint het revalidatieproces met stappen op het harde. Treasure staat hierbij voortdurend onder controle van Stefan Cokelaere.
Marion: "Ik kreeg steeds te horen: 'Mooi, het gaat goed.' En dan denk je bij jezelf: 'Dat paard loopt helemaal niet goed,' maar dat hoort erbij. De spieren zijn weg, de banden zijn slap, alles is weg."
Tot januari dit jaar is Marion alleen met Treasure aan de hand aan het stappen. "Toen kreeg ik groen licht dat ik verder mocht gaan opbouwen in mijn training."
Hierbij roept Marion de hulp in van paardenfysiotherapeute Irmgard Michielsen. Zij komt een paar keer kijken of Treasure helemaal goed loopt en zijn knie niet naar buiten draait. Maar het ziet er allemaal keurig uit.
In juni start Marion voor het eerst met Treasure, Z2. Hij is er nog niet, maar loopt desondanks winst. Langs de zijlijn staan paardenarts en fysiotherapeute, benieuwd naar hoe het nu gaat met Treasure. Stefan ziet dat hij nog niet helemaal de oude is, maar ze hebben alles gedaan wat ze konden en hij moet nu vooral sterker worden.
Terug op niveau
Zo'n vier maanden later is het wél zo ver: Treasure is terug op zijn oude niveau. Enkele weken geleden startte Marion hem voor het eerst weer in het ZZ-licht. "De wedstrijd verliep goed, eigenlijk boven verwachting, want het was meer mijn bedoeling om eens even te kijken hoe het allemaal ging. Ik was zelf al een tijd uit die routine weg en Treasure ook, maar het ging heel erg goed. Een vijfde plek en winst, dus ik mag niet klagen. Daarna ben ik met hem gestart in Harmelen, dat was een selectiewedstrijd. Het ging me niet zozeer om de selectie, maar ik wilde gewoon weer starten en deze wedstrijd was vrij dicht bij. Dus ik dacht: ik ga gewoon, selectie of niet. Daar ben ik als zesde geëindigd, en ook weer met winst."
Stefan Cokelaere is zeer tevreden met het resultaat. "Ik had nooit verwacht dat Treasure weer terug zou komen op dit niveau. Niet met deze blessure en met de lange periode die voorbij was gegaan voordat echt met de behandeling werd begonnen."
Hij lacht: "Nu zou het natuurlijk mooi zijn om te kunnen zeggen dat IRAP/ACS een wondermiddel is, maar dat ligt uiteraard niet zo eenvoudig. Het begint met de behandeling, maar de nabehandeling, het opnieuw opbouwen, is zeker zo belangrijk."
Na tweeënhalf jaar geduld heeft Marion eindelijk de champagne kunnen opentrekken. Ze traint Treasure rustig door. "Op dit moment is mijn grootste aandachtspunt bij de training sterker maken. Meer verzameling, en wat natuurlijk altijd belangrijk blijft: de basis. Dat en ervoor zorgen dat hij los blijft, soepel blijft, alles bij elkaar. Maar het grootste aandachtspunt is sterker maken."
Natuurlijk is niet ieder paard hetzelfde en natuurlijk heeft iedere blessure een andere behandeling nodig. Zo moest Treasure een behoorlijke tijd op boxrust en het is per paard verschillend of dat gaat of niet. Toch heeft Marion nog een tip voor mensen met een geblesseerd paard: "Je moet geduld hebben, heel veel geduld."
(Bron: Redactie HorsUs)







