Column Anky in De Telegraaf
Gepubliceerd op 17 juni 2009De egoïstische topsporter in mij wint. Ik heb de laatste tijd veel nagedacht. Ik twijfelde af en toe of ik IPS Salinero nog wilde inzetten tijdens wedstrijden. Ook tijdens het NK in De Steeg liep het niet helemaal met ons de eerste twee dagen. Dat leidde gelijk tot praatjes, geroezemoes en meningen. Een deel van de buitenwacht vindt het mooi geweest en dat gaf, ongewild, toch voeding aan mijn twijfels.
Daarom was het goed eens bij mezelf en mijn naaste omgeving te rade te gaan. Ik ben eruit: ik rij met Salinero niet voor de rest van de wereld, maar voor mezelf. Het is nog elke dag een feest met hem te trainen. Dus de egoïstische topsporter in mij wint weer. Ik heb vorig jaar na de Spelen gezegd dat hij zeker tot het WK 2010 in Kentucky blijft lopen. Daar houd ik me aan. De sportloopbaan van IPS Painted Black, mijn andere jonge toppaard, even terzijde gelaten.
Natuurlijk denk ik wel eens aan stoppen. De laatste maanden meer dan ooit. Als je twintig bent, gaat je carrière één kant op, dan is alles glashelder. Ben je veertig, dan liggen er zo veel opties open. Mijn sportloopbaan is al heel lang compleet uit de klauwen gegroeid. Het credo 'stoppen op je hoogtepunt' is niet meer van toepassing. Had ik dat gedaan, dan was ik gelijk na de Olympische Spelen van Sydney gestopt in 2000, toen ik met Bonfire goud won. Maar wat had ik dan allemaal gemist? Diverse Europese titels, een wereldkampioenschap en twee gouden en zilveren olympische plakken. Allemaal met Salinero.
Maar het wordt wel lastiger gemotiveerd te blijven. Na de Olympische Spelen van Hongkong wist ik even niet waar ik de drive vandaan moest halen. Tijdens het Nederlandse kampioenschap merkte ik dat ik er anders in stond dan ik gewend ben van mezelf. Ik ging niet voor die Nederlandse titel, welnee. Tel daar het gebrek van wedstrijdritme bij op en je hebt alle ingrediënten om een topprestatie uit te sluiten. Ik was daar de eerste dagen van het NK niet eens geschokt over. Edward Gal reed me eraf. Pech, over tot de orde van de dag.
|
(De Telegraaf)