Anky's column in de Telegraaf 'Totaal verkeerde discussie'

Gepubliceerd op 21 maart 2018
Vandaag is Anky's nieuwe column in De Telegraaf gepubliceerd, ditmaal over de discussie omtrent te Oostvaardersplassen.

De paarden op Indoor Brabant waren weer topfit en zagen er glanzend uit. Toch legt de Partij voor de Dieren de topsport keer op keer onder een vergrootglas. Ik zou ze graag eens luid en duidelijk willen horen over de catastrofe in de Oostvaardersplassen.

Ik verbaasde me gisteren over het natuurgebied-verhaal in deze krant. Alsof de al maanden verhongerende dieren nabij Lelystad eigenlijk een probleem zijn tussen de ratio van wetenschappers, verzameld bij Staatsbosbeheer (SBB), en de emotie van dierenliefhebbers. Alsof twee partijen een totaal andere taal spreken bij de aanpak: laten doodgaan of bijvoeden. Die keuze is het echte probleem toch niet? Onderliggend is er een veel grotere issue.

De Oostvaardersplassen zijn een moerasgebied, waar vooral vogels goed toeven. SBB wilde er in de jaren tachtig een oerlandschap van maken. Dus werden er door Staatsbosbeheer heckrunderen en konikspaarden neergezet en enkele jaar later ook edelherten. Maar terwijl de vogels eruit kunnen vliegen, zitten de grote grazers achter hekken.

Vergelijkingen met natuurparken als het Amerikaanse Yellowstone en het Poolse Woud van Bialowieza tonen precies waar de schoen wringt met de Oostvaardersplassen. Bizons, herten, elanden en zwijnen hebben in de buitenlandse parken natuurlijke vijanden zoals beren (Yellowstone), wolven, lynxen en vossen. In die twee parken komen gemiddeld vier grazers per vierkante kilometer voor, in de Oostvaardersplassen lopen 260 dieren op diezelfde grootte.

De gevolgen zijn decennialang schrijnend te noemen. In de jaren negentig werd al gewaarschuwd dat er geen natuurlijke vijanden zijn voor de grote grazers, dat de dieren zich niet kunnen verplaatsen door de hekken, dat de aanwas van nakomelingen hard gaat en dat er standaard veel te weinig voedsel is.

Dit is de kern. Het wel of niet bijvoeden is slechts een lapje voor het bloeden. Net als het afschieten van dieren. En als dat ook nog eens slecht gebeurt, zoals uit een social media-filmpje bleek – een hert werd door de kaak geschoten, het genadeschot duurde veel te lang – ja, dan verplaatst de discussie zich dus in mijn ogen totaal de verkeerde kant op.

Ik heb vorige week bij een gesprek tussen actiegroepen en SBB gezeten en daar werd mij duidelijk dat de protocollen heilig zijn verklaard door Staatsbosbeheer. Zij zitten aan een groot aantal regels vast. Ik vroeg mij openlijk af wat er gebeurt als de protocollen opzij worden geschoven. Daar kwam geen antwoord op. Ondertussen zijn er dit seizoen alweer meer dan 2000 dieren omgekomen.

We moeten realistisch zijn: het experiment met het oerlandschap is compleet failliet. Het liefst zie ik dat alle grote grazers worden weggehaald. Zolang dat niet gebeurt, moet er in ieder geval actie worden ondernomen om te zorgen dat we nooit meer in de situatie komen waar we nu in beland zijn. De belangrijkste: geboortebeperking en vluchtroutes. Want zeggen dat dit de natuur is, dat kan echt niet. Als je als mens besluit een experiment te starten, moet je blijvend verantwoordelijkheid nemen.

Bron: www.telesport.nl