Anky's column in de Telegraaf 'Topsport excelleert'
Gepubliceerd op 30 januari 2019
Onlangs is Anky's nieuwe column in De Telegraaf gepubliceerd, ditmaal over Jumping Amsterdam.
"Ik heb veel edities in de RAI meegemaakt. In mijn herinneringen lopen ze soms enigszins door elkaar heen, maar ik weet in ieder geval dat ik met Prisco in 1990 aan de Grand Prix dressuur deelnam. We werden negende. Later vierde ik mooie hoogtepunten, zoals de overwinning in de Wereldbekerfinale (2006) met Salinero."
"Ik heb ook herinneringen van achter de schermen. Er was ergens in de jaren negentig een diner en ik zat tussen het illustere duo Prins Bernhard en de Duitser Hans Günter Winkler, de meest succesvolle olympische springruiter ooit. Beiden zijn helaas overleden."
"Er ontstond een prachtige discussie over mijn hoofd heen. Echt zoals mannen dat kunnen, het ene verhaal nog spannender dan het andere. Op een gegeven moment werd het eten geserveerd en Prins Bernhard pakte een olieflesje. Geen idee hoe het kwam, maar ineens knapte de bodem van dat flesje eruit. Prins Bernhard zat onder de olie. Ik schaterde het uit. Toen ik klaar was met lachen, bleek ik de enige. De rest van het gezelschap staarde vooral geschrokken voor zich uit… Uiteindelijk kon de prins er ook om lachen en was ik gered."
Benieuwd naar de rest van de column? Lees het in De Telegraaf!
"Ik heb veel edities in de RAI meegemaakt. In mijn herinneringen lopen ze soms enigszins door elkaar heen, maar ik weet in ieder geval dat ik met Prisco in 1990 aan de Grand Prix dressuur deelnam. We werden negende. Later vierde ik mooie hoogtepunten, zoals de overwinning in de Wereldbekerfinale (2006) met Salinero."
"Ik heb ook herinneringen van achter de schermen. Er was ergens in de jaren negentig een diner en ik zat tussen het illustere duo Prins Bernhard en de Duitser Hans Günter Winkler, de meest succesvolle olympische springruiter ooit. Beiden zijn helaas overleden."
"Er ontstond een prachtige discussie over mijn hoofd heen. Echt zoals mannen dat kunnen, het ene verhaal nog spannender dan het andere. Op een gegeven moment werd het eten geserveerd en Prins Bernhard pakte een olieflesje. Geen idee hoe het kwam, maar ineens knapte de bodem van dat flesje eruit. Prins Bernhard zat onder de olie. Ik schaterde het uit. Toen ik klaar was met lachen, bleek ik de enige. De rest van het gezelschap staarde vooral geschrokken voor zich uit… Uiteindelijk kon de prins er ook om lachen en was ik gered."
Benieuwd naar de rest van de column? Lees het in De Telegraaf!
