Anky's column in de Telegraaf 'Frustratie'
Gepubliceerd op 15 november 2017
Vandaag is Anky's nieuwe column in de Telegraag gepubliceerd, ditmaal over haar frustratie over de weerstand tegen het ontwikkelen van de dressuursport.
Waar een kleine sport groot in kan zijn. De paardensport gaf afgelopen weekeinde een waardig visitekaartje af met de Global Champions Leaguefinale (GCL) in Doha. De springruiters streden om een hoofdprijs van bijna tien miljoen dollar. Draait het om het geld? Nee, maar zo’n hoofdprijs lokt wel de beste ruiters, die op het scherp van de snede elkaar bevechten.
De springsport is de afgelopen tien jaar met de tijd mee geëvolueerd. Natuurlijk ging dat met horten en stoten. Een organisator als Jan Tops heeft ook weleens met de internationale paardensportfederatie FEI in de clinch gelegen, als hij er een nieuw wedstrijdformat zoals de GCL, doorheen wilde drukken. Maar uiteindelijk staan alle neuzen in de springsport heel behoorlijk dezelfde kant op. Zeker de ruiters onderling vormen een front.
De dressuur zou een voorbeeld moeten nemen aan de springsport. Deze tak van paardensport toonde de afgelopen jaren juist een verstikkende stagnatie. En krimp, zoals afgelopen weekeinde in Maastricht, waar alleen nog maar een dressuurfestival georganiseerd werd en niet eens meer een serieuze wedstrijd.
Het maakt niet uit op welk niveau je specialisten spreekt – bestuursleden bij de FEI, juryleden, topsporters, organisatoren van evenementen – allemaal vinden ze dat er iets moet veranderen. Ikzelf roep ook al jaren, ook op deze plek, dat bijvoorbeeld het jurysysteem in de sport op de schop moet. Dat er al die jaren nooit iets is veranderd, frustreert me enorm.
Sterker, we ondervinden keer op keer onverklaarbare weerstand, terwijl er wel degelijk ideeën geopperd worden. Het voorstel om het hoogste en laagste eindcijfer per jurylid te schrappen, is iets waar ze in de sportwereld nergens wakker van liggen, behalve in de dressuursport. Het zou een aantasting zijn van het jurylid, dat een fout maakt, zo klinkt het. Om dat te voorkomen is er door de voorstanders van verandering een oplossing bedacht: schrap per gejureerd onderdeel de hoogste en laagste waarde. Dan is het zonder aanziens des persoons.
Maar zelfs dit voorstel ondervindt weerstand. Het zou toch niet veel uitmaken voor het uiteindelijke resultaat klinkt het. Vooral de landen die altijd medailles winnen, vinden het goed zoals het is. Egoïsme ten top.
Tijdens grote kampioenschappen, maar ook wekelijks nationaal, zie je dat er onstabiel gejureerd wordt. Soms zijn de verschillen in resultaat voor dezelfde ruiter gigantisch. Dat kan je onder andere voorkomen met het schrappen van het hoogste en laagste resultaat.
Je moet je als sport ten alle tijden vernieuwen. Alleen daarom al is het belangrijk dit soort ontwikkelingen als een gewijzigd jurysysteem door te voeren. Alle voorstudies zijn reeds gemaakt en worden de FEI op een dienblaadje aangereikt, maar verbeteringen blijken lastig.
Een olympische sport als het kunstrijden is ons voorgegaan. Sporten die er internationaal klinkend opstaan. Juist in die categorie willen we ook met spoed komen, want onze olympische status moet ons heilig zijn.
Bron: www.telesport.nl
Waar een kleine sport groot in kan zijn. De paardensport gaf afgelopen weekeinde een waardig visitekaartje af met de Global Champions Leaguefinale (GCL) in Doha. De springruiters streden om een hoofdprijs van bijna tien miljoen dollar. Draait het om het geld? Nee, maar zo’n hoofdprijs lokt wel de beste ruiters, die op het scherp van de snede elkaar bevechten.
De springsport is de afgelopen tien jaar met de tijd mee geëvolueerd. Natuurlijk ging dat met horten en stoten. Een organisator als Jan Tops heeft ook weleens met de internationale paardensportfederatie FEI in de clinch gelegen, als hij er een nieuw wedstrijdformat zoals de GCL, doorheen wilde drukken. Maar uiteindelijk staan alle neuzen in de springsport heel behoorlijk dezelfde kant op. Zeker de ruiters onderling vormen een front.
De dressuur zou een voorbeeld moeten nemen aan de springsport. Deze tak van paardensport toonde de afgelopen jaren juist een verstikkende stagnatie. En krimp, zoals afgelopen weekeinde in Maastricht, waar alleen nog maar een dressuurfestival georganiseerd werd en niet eens meer een serieuze wedstrijd.
Het maakt niet uit op welk niveau je specialisten spreekt – bestuursleden bij de FEI, juryleden, topsporters, organisatoren van evenementen – allemaal vinden ze dat er iets moet veranderen. Ikzelf roep ook al jaren, ook op deze plek, dat bijvoorbeeld het jurysysteem in de sport op de schop moet. Dat er al die jaren nooit iets is veranderd, frustreert me enorm.
Sterker, we ondervinden keer op keer onverklaarbare weerstand, terwijl er wel degelijk ideeën geopperd worden. Het voorstel om het hoogste en laagste eindcijfer per jurylid te schrappen, is iets waar ze in de sportwereld nergens wakker van liggen, behalve in de dressuursport. Het zou een aantasting zijn van het jurylid, dat een fout maakt, zo klinkt het. Om dat te voorkomen is er door de voorstanders van verandering een oplossing bedacht: schrap per gejureerd onderdeel de hoogste en laagste waarde. Dan is het zonder aanziens des persoons.
Maar zelfs dit voorstel ondervindt weerstand. Het zou toch niet veel uitmaken voor het uiteindelijke resultaat klinkt het. Vooral de landen die altijd medailles winnen, vinden het goed zoals het is. Egoïsme ten top.
Tijdens grote kampioenschappen, maar ook wekelijks nationaal, zie je dat er onstabiel gejureerd wordt. Soms zijn de verschillen in resultaat voor dezelfde ruiter gigantisch. Dat kan je onder andere voorkomen met het schrappen van het hoogste en laagste resultaat.
Je moet je als sport ten alle tijden vernieuwen. Alleen daarom al is het belangrijk dit soort ontwikkelingen als een gewijzigd jurysysteem door te voeren. Alle voorstudies zijn reeds gemaakt en worden de FEI op een dienblaadje aangereikt, maar verbeteringen blijken lastig.
Een olympische sport als het kunstrijden is ons voorgegaan. Sporten die er internationaal klinkend opstaan. Juist in die categorie willen we ook met spoed komen, want onze olympische status moet ons heilig zijn.
Bron: www.telesport.nl
