Column Anky in De Telegraaf

Gepubliceerd op 17 juni 2009

De egoïstische topsporter in mij wint. Ik heb de laatste tijd veel nagedacht. Ik twijfelde af en toe of ik IPS Salinero nog wilde inzetten tijdens wedstrijden. Ook tijdens het NK in De Steeg liep het niet helemaal met ons de eerste twee dagen. Dat leidde gelijk tot praatjes, geroezemoes en meningen. Een deel van de buitenwacht vindt het mooi geweest en dat gaf, ongewild, toch voeding aan mijn twijfels.

Daarom was het goed eens bij mezelf en mijn naaste omgeving te rade te gaan. Ik ben eruit: ik rij met Salinero niet voor de rest van de wereld, maar voor mezelf. Het is nog elke dag een feest met hem te trainen. Dus de egoïstische topsporter in mij wint weer. Ik heb vorig jaar na de Spelen gezegd dat hij zeker tot het WK 2010 in Kentucky blijft lopen. Daar houd ik me aan. De sportloopbaan van IPS Painted Black, mijn andere jonge toppaard, even terzijde gelaten.

Natuurlijk denk ik wel eens aan stoppen. De laatste maanden meer dan ooit. Als je twintig bent, gaat je carrière één kant op, dan is alles glashelder. Ben je veertig, dan liggen er zo veel opties open. Mijn sportloopbaan is al heel lang compleet uit de klauwen gegroeid. Het credo 'stoppen op je hoogtepunt' is niet meer van toepassing. Had ik dat gedaan, dan was ik gelijk na de Olympische Spelen van Sydney gestopt in 2000, toen ik met Bonfire goud won. Maar wat had ik dan allemaal gemist? Diverse Europese titels, een wereldkampioenschap en twee gouden en zilveren olympische plakken. Allemaal met Salinero.

Maar het wordt wel lastiger gemotiveerd te blijven. Na de Olympische Spelen van Hongkong wist ik even niet waar ik de drive vandaan moest halen. Tijdens het Nederlandse kampioenschap merkte ik dat ik er anders in stond dan ik gewend ben van mezelf. Ik ging niet voor die Nederlandse titel, welnee. Tel daar het gebrek van wedstrijdritme bij op en je hebt alle ingrediënten om een topprestatie uit te sluiten. Ik was daar de eerste dagen van het NK niet eens geschokt over. Edward Gal reed me eraf. Pech, over tot de orde van de dag.

Eerlijk is eerlijk, zo kan ik de sport niet beoefenen. En zeker niet met Salinero. We hebben samen in de afgelopen zes à zeven jaar een verwachtingspatroon en status gecreëerd en ik wil per se niet dat men nu aan zijn niveau twijfelt of hem afschrijft. Dat verdient Salinero niet. Hij heeft de wereld jarenlang versteld doen staan, mensen de rillingen over hun rug bezorgd, dus dan wil je als ruiter niet dat hij als een subtopper afscheid moet nemen.

Ik heb de filmpjes van de NK-finale, de kür op muziek, een aantal maal teruggezien en op basis daarvan oordeel ik dat die angst ook geen waarheid hoeft te worden. Salinero liep de kür als in zijn beste dagen. En ook afgelopen weekeinde tijdens de Grand Prix in Cannes stond hij er prima aan. Feit blijft natuurlijk wel dat dressuur geen tennis of atletiek is. Wat ik wil zeggen: Federer moet zijn ballen binnen de lijnen slaan, Usain Bolt wordt op de 100 meter afgeklokt, maar ik ben in mijn sport ook afhankelijk van andere menselijke factoren, die onze sport beoordelen of zelfs veroordelen, zoals jury, pers en publiek. Die hebben nou eenmaal hun voorkeuren en misschien zijn ze anno 2009 een beetje Salinero-en-Van-Grunsven-moe?

Iedereen was op het NK vanzelfsprekend in de wolken over Totilas van Edward Gal. Het is een prachtige hengst, met heel veel potentie. Maar is dat reden om Salinero terug te trekken? Ik merkte in De Steeg dat ik na twee dagen relativeren weer besefte dat ik honderd procent moet geven. Geen concessies. Dat gevoel is voor mij ook reden door te gaan met mijn sport. Het vuur om te presteren blijkt nog steeds niet geblust. Ik moet mezelf alleen verplichten alle zijwegen of gedachtekronkels uit te schakelen. Nog minimaal een jaar ga ik de focus opbrengen met Salinero. Omdat ik dat wil. Daarna zien we wel verder.

(De Telegraaf)

Terug naar het nieuws overzicht

Column Anky in De Telegraaf

Meer nieuws

Anky's Column in de telegraaf ’Paarden kunnen absoluut niet faken’

Vrijdag 26 juli: Clinicmiddag van stalruiter Twanny Smit

Anky's column in de Telegraaf 'Paarden verkopen is echt een vak apart'

Vrijdag 29 maart: Clinicmiddag van stalruiter Twanny Smit